weblog van Marga Beesemer: Het Renkumse Veer

Dit weekend zijn we in Renkum. We verblijven met ons VW kampeerbusje op een natuurcamping op Landgoed Quadenoord. Een prachtig plekje midden in de natuur.
Renkum is mijn geboortedorp. En iedere keer als ik hier ben roepen veel plekken nostalgische gevoelens bij me op. Veel van die gevoelens hebben direct of indirect te maken met mijn oma en opa Lourens, de pleegouders van mijn vader.

Het weer was niet best vandaag, maar na een ochtend en middag bankhangen met een boek en dutjes doen werd het toch wel eens tijd om te gaan bewegen. Mijn lief stelde voor om de regenpakken aan te doen, de fiets te pakken en een eindje te gaan fietsen. Na het prikken van een doel: de aanlegplek van het voormalige Renkumse Veer zijn we via de plekken van vroeger daar naartoe gefietst.
Eerst langs ons huis aan de Gerrit Schutlaan in Heelsum, langs de muziektent, langs mijn kleuterschool de Blokkendoos, langs het verzorgingshuis waar oma de Gooijer woonde, langs de Gereformeerde Kerk, de bult af.. en weer op, via de meester van Rennesweg waar opa en oma Lourens woonden, en daarna via de Dorpsstraat naar het Renkumse Veer.

Het Renkumse Veer van Renkum naar Heteren is in 1973 opgeheven. Ik herinner me tochtjes naar de overkant met oma Lourens. Soms gewoon heen en weer, maar soms met de fiets en dan kersen eten ergens aan 'de overkant'. In Heteren of Driel. Jeugdsentiment.
Opa werkte bij van Gelder in de papierfabriek. Het stukje veerweg dat naar de aanlegplek van het Renkumse veer ging lag achter deze fabriek. Daar kun je sinds de bouw van een nieuwe fabriek niet meer komen. Van daaruit stak het veer recht over naar de overkant, een stukkie van niks, maar voor een kind toch leuk en spannend.

Wij fietsten vandaag de veerweg op tot waar het nog mogelijk was en troffen daar.... het nieuwe Renkumse Veer! Sinds twee jaar vaart er weer een pontje, alleen voor voetgangers en fietsers, maar het is er weer, wat ontzettend leuk! Met een nieuwe opstapplek waardoor je niet meer recht oversteekt maar met een grote bocht.
Een schipper en een vrijwilliger aan boord, in de regen.... en bijna tijd voor de laatste afvaart... dus gekkenwerk, want hoe kom je weer terug als je aan de overkant bent.
Maar ik en pontjes/bootjes... geen houden aan. En met een zucht kwam mijn lief achter me aan de aanlegsteiger op. We waren passagier 5 en 6 van vandaag.
En we werden superenthousiast ontvangen door de twee mannen aan boord. 'Wilt u naar de overkant?'
Nou ja.. eigenlijk naar de overkant en weer terug. Ik werd wat wazig aangekeken... naar de overkant en weer terug...?
Dat behoefde enige uitleg. Dus ik vertelde het verhaal van mijn jeugd in Renkum, van mijn oma en het overvaren, van mijn opa bij van Gelder ('ja mevrouw, iedereen werkte toen bij van Gelder, mijn opa ook, en ikzelf ook nog als vakantiekracht.') en toen kwam de eeuwenoude Renkumse vraag 'van wie bent u er eentje?'.
Beetje ingewikkeld.. mijn vader heeft in de oorlog ondergedoken gezeten bij de fam. van Dijk, groenteboer aan de dorpsstraat. Ja, die kende hij!
Allerlei verhalen kwamen los, van het zwembad in de Rijn, waar ook papa zwemmen heeft geleerd, van de steenfabrieken, van van Gelder, van het toch wel grote verschil tussen Heelsummers en Renkummers....
En met de verzekering dat we via het Lexkesveer, 5 km verderop, zeker nog weer terug konden komen gingen we toch maar voor een enkele reis.

En we kregen nog een speciaal rondje langs de oude oprit naar de veerweg, waar je nu niet meer mag komen, door de haven van van Gelder, waar nog een deel van de oude fabriek staat.. en vervolgens naar de overkant. Wat een geweldige mannen en wat een verrassing dit enthousiasme.
Over de dijk via Randwijk naar het Lexkesveer, en vervolgens 'onderlangs' weer terug en via ONO (Oranje Nassauoord) naar de Panoramahoeve. Want we hadden na deze regenachtige rit wel een pannenkoek verdiend!