Yad Vashem onderscheiding voor oma Lourens en haar ouders

Gisterenmiddag is in de Liberaal Joodse Synagoge in Amsterdam de Yad Vashem onderscheiding uitgereikt aan oma Lourens, de pleegmoeder van mijn vader, en aan haar ouders. De Yad Vashem onderscheiding is de hoogste Israëlische onderscheiding, de eretitel "Rechtvaardigen onder de Volkeren" en wordt uitgereikt aan niet-joodse mannen en vrouwen die joden hebben gered , met inzet van eigen leven. Aan allen die deze onderscheiding ontvangen, wordt een oorkonde en een medaille uitgereikt. Hun namen zullen voor altijd gebeiteld staan op de Eremuur in de "Tuin der Rechtvaardigen" van Yad Vashem in Jeruzalem.

Yad Vashem betekent 'een gedenkteken en een naam'. Het instituut Yad Vashem in Jeruzalem is een overheidsinstelling voor oorlogsdocumentatie. Het werd in 1953 door het Israëlische parlement opgericht om de Shoah (Holocaust) in al zijn facetten vast te leggen. Het is een onderzoekscentrum en een educatief centrum. Het educatieve element is een van de belangrijkste pijlers van Yad Vashem en heeft tot doel de huidige en toekomstige generaties te leren waartoe rassenhaat en vooroordelen kunnen leiden.
Yad Vashem in Jeruzalem is tevens een monument ter herinnering aan de joodse slachtoffers van WOII.

Ik ben er geweest, 18 jaar geleden, en het heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Vooral de ruimte, in mijn herinnering een soort grot, met in het midden een eeuwige vlam en langs de wanden projecties van kinderfoto's... en dan slechts een stem die alle namen opnoemt van kinderen die zijn omgekomen in de tweede wereldoorlog. "David Abrahams...13 jaar....Clara Alter... 2 jaar....Jetje van Creveld...4 jaar...."
Eindeloze reeksen namen uit allerlei landen, verschrikkelijk. En als oma er niet was geweest met haar ouders, dan zou nu ook in die namenreeks genoemd worden "Kareltje Beesemer....7 jaar".
Mijn vader had geluk, en daar heb ik al eerder over geschreven en over gesproken op de boekpresentatie van papa's boek 'Hoe heette ik ook al weer?'

Papa heeft de onderscheiding aangevraagd voor zijn redders, zijn verhaal heeft hij opgetekend in zijn boek dat op 29 mei gepresenteerd is.

Gisteren werden 9 onderscheidingen uitgereikt aan mensen die in de Tweede Wereldoorlog, met gevaar voor eigen leven, joodse medeburgers hebben beschermd en gered. De meeste werden postuum uitgereikt aan familieleden van de redders. Eén mevrouw was nog in leven en kon de onderscheiding zelf in ontvangst nemen. Een ontroerend moment.

Tante Met neemt de onderscheiding in ontvangst

De onderscheiding voor de pleegouders van mijn vader werd in ontvangst genomen door tante Met, de enige nog levende zus van oma Lourens. Een mooi moment voor papa en oom Gerrit.

Voor de foto's van de plechtigheid kun je kijken in de zijbalk van dit weblog of op mijn picasa-album.

Het was een mooie middag en ook wel een vrolijke middag met als afsluiting een High Tea. Er waren toespraken van Burgemeester van der Laan, van de ambassadeur van Israël, van de rabbijn van de Liberaal Joodse Gemeente, er was muziek, er sprak iemand namens de geredden en ook iemand namens de geëerden. Het was ook de 8e dag van Chanoeka en de Chanoekia (8 armige kandelaar) werd aangestoken.
En papa voor het eerst van zijn leven met een keppeltje op, dat is toch ook wel heel bijzonder!


Verder waren er een paar verrassende ontmoetingen. Na jaren ontmoette ik bij puur toeval tante Jo, een volle nicht van mijn vader, die ik via via tijdens mijn speurtocht naar het verleden heb opgespoord en welk contact ik tot mijn schande ernstig verwaarloosd heb. Zij kwam voor een uitreiking aan een van de andere geëerden.
Ik was erg blij haar te zien en haar te kunnen voorstellen aan mijn vader.

papa en tante Jo

9 onderscheidingen, een mooi programmaboek met 9 onwaarschijnlijke verhalen.. een wereld van ellende zit achter elk verhaal, maar ook een wereld van dappere mensen die deze kinderen een toekomst gaven.

Chanoekia

Lieve oma, je hebt deze onderscheiding zo verdiend, al zie ik voor me hoe je gereageerd zou hebben met een wegwuiven met je hand en je zou gezegd hebben 'doe niet zo gek, ik een onderscheiding? Ik deed wat ik doen moest'. En misschien had ze dan ook wel gelijk. Ze was een hele gewone vrouw, net als haar ouders, harde werkers, geen onzin verkopen, werken en doen wat je moet doen, maar met een groot geloof en een groot hart!