Figureren

Dit weekend hebben we gefigureerd voor een tv-serie na een oproep op Facebook. Er werden mensen gevraagd die met hun busje, camper, caravan of tent naar een opnamelocatie wilden komen. Op weg naar eeuwige roem voor ons en ons busje!
We moesten met z’n allen een kamp voorstellen van mensen die een bouwkavel wilden bemachtigen in Amsterdam. 

Wat ik niet wist is dat dit, in ieder geval in Amsterdam, ook echt nog zo gaat. En dit in de tijd van online inschrijvingen voor allerlei….

Iedereen wil op tijd zijn om de beste plek te veroveren en er worden nummers uitgedeeld op volgorde van binnenkomst.

Afijn, wij stonden op een verlaten bouwterrein op het Zeeburgereiland. Het was winderig, regenachtig en koud. Maar erg leuk om eens mee te maken. En het was een leuke groep mensen met de meest uiteenlopende tijdelijke verblijfsmobielen.

Figureren is vooral veel en lang wachten, acteren overigens ook. En elke scene moet eindeloos overnieuw, en soms valt dat niet mee als je te dun gekleed in een ijzig Noorderwindje zit. Een vestje aantrekken gaat niet, want we spelen zomer én je kunt nu eenmaal niet op de ene take in je t-shirt zitten en op de andere take, vanaf de andere kant, in een trui of vest. Ook de appeltaart die ik had gemaakt omdat ik jarig was en die op onze tafel stond, mocht niet aangeraakt worden om dezelfde reden.

Wachten ook op een wolk, omdat de ene take niet in de schaduw kan zijn en dezelfde scene vanaf de andere kant in de zon. Of wachten omdat er een helikopter overvliegt of omdat het ineens gaat regenen.

Ook zijn het lange dagen, we kregen pas om 2.15 uur ’s nachts toestemming om te gaan slapen. Er was met de gemeente geregeld dat dat op de opnamelocatie kon.

De crew bestaat uit heel veel mensen met ieder hun eigen taak. Zo is er natuurlijk een regisseur, een cameravrouw en een geluidsman. Maar ook allerlei mensen daar omheen, zoals een spullensjouwman, een regisseurstoelsjouwmeneer, een opstapblokken-voor-de-cameravrouw—sjouwman, een figurantenregeldame én een figurantencoördinator. Een klapbordjongen, koffiesjouwpersoon (m/v) en een meisje dat er voor zorgt dat de hoofdpersoon op de juiste tijd op de juiste plek is. Maar het aller-allermooiste vond ik toch het dikke-jassen-meisje. Die voortdurend met een vracht dikke jassen rondliep en die zorgzaam om de schouders van de acteurs legde op het moment dat zij even moesten wachten. En ze weer aannam op het moment dat ze weer moesten. 

Ze waren ook heel blij met ons, de figuranten, en er werd goed voor ons gezorgd met prima catering. Het enige dat wij niet hadden was een dikke-jassen-meisje, dat was jammer maar hé, verschil moet er zijn toch?

Wel konden we heerlijk rustig slapen want we werden bewaakt door twee stoere mannen die de hele nacht wakker waren om te zorgen dat er met ons en onze spulletjes niets kon gebeuren.

En volgens mij deden we het best oké, want je weet dat het goed is en er echt uitziet als op de tweede opnamedag mensen langs lopen en je komen vragen 'Wanneer worden deze kavels eigenlijk uitgegeven?'